Druk met baby

Het is alweer de laatste dag van de eerste maand van 2014. Dat betekent dat mijn kleine baby alweer bijna vier maand oud is. Het gaat snel. Wat wel erg leuk is, die baby heeft alleen nog maar wasbare luiertjes aan gehad. Het eerste wat ze aan kreeg toen ze geboren was, was een katoenen prefold. Volgens de kraamverzorgende hoefden we nog geen overbroekje aan te doen, want gelijk na de geboorte plassen ze nog niet zo veel. Maar die van ons wel! Dus 's nachts toch maar een overbroekje eroverheen. Wat handig is dan een katoenen luier, je voelt gewoon precies of zo'n kleintje al goed geplast heeft!

En plassen doet ze, als een grote! Maar lekkage hebben we nog niet gehad. De prefolds en hydrofielen doen prima hun werk. En we hebben echt perfecte overbroekjes, dat scheelt ook alles. We hebben ook wat voorgevormde luiers, die vindt papa handiger, maar ook papa gebruikt de prefolds, hij wil alleen geen hydrofielen vouwen. En we hebben pocketluiers, maar daar ben ik geen fan van, ik krijg ze niet lekvrij.

Ook ben ik bezig met baby zindelijkheids communicatie, onze mini doet regelmatig een plasje op het potje. Heel leuk om te zien! En de borstvoeding gaat als een tierelier, wat ook resulteert in lekkende borsten bij mij. Ook daar hebben we een wasbare oplossing voor, wasbare zoogcompressen.

Ik zal binnenkort foto's maken van de luiers en mijn vouwtechnieken. Nu roept de baby.

Foto op hout

Ik heb weer iets nieuws ontdekt! Een foto op hout transporteren! Het is eigenlijk te simpel voor woorden :-)

Men neme een stuk hout, een houten dienblad, houten kistje. Verder een foto geprint of gekopieerd met een laserprinter. En 'gel medium' te vinden in de hobby winkel bij de schildermaterialen (zie foto).

 Dan hout goed insmeren met gel medium en de foto er met afbeelding naar beneden opleggen en aandrukken, eventueel met een sponsje, dat de foto overal goed contact maakt met de gel.

Dan wachten, minimaal 3 uur, maar langer mag ook. De gel moet goed droog zijn. En dan, let the magic begin!

Het papier goed nat maken en met je vingers eraf wrijven... het papier gaat eraf, de afbeelding blijft zitten. Om het geheel mooi te fixeren, kun je er naderhand modpodge op smeren.

 Tadaaaa!!

Dit is gel medium:

Bevalling voorbereiden

Misschien is het wat vroeg om aan bevallen te denken, ik ben nog maar 20 weken zwanger, maar eigenlijk begon ik met de voorbereiding al ver voor mijn zwangerschap. Na de bevalling en kraamperiode van mijn dochter, durfte ik eigenlijk niet meer zwanger te worden. Ik had een snelle bevalling, maar het leek niet mijn bevalling, maar die van mijn verloskundige en de kraamtijd (en nog lange tijd erna) werden vooral bepaald door gevoelens van depressiviteit en onzekerheid. Toen dochter 2 jaar werd, had ik eindelijk het gevoel dat ik mezelf, zowel lichamelijk als ook geestelijk, weer terug had en wist ik zeker dat er geen tweede zou komen.

Maar goed, manlief had wel het verlangen naar een tweede en dus ging ik op zoek. Toen ik voor mijn functie bij de VBN op een baby-beursje stond, ontmoete ik een doula. Ik sprak met haar over mijn gevoelens rond mijn bevalling en kraamperiode met mijn dochter en zij zei dat het ook heel anders kon. Ook biechte ik op dat ik best een tweede wilde, maar dan ook als een soort herkansing. Ik vond dit maar raar, maar deze doula vond dit helemaal niet raar. Na dit gesprek ben ik gaan nadenken, misschien, als zwangerschap en bevalling anders zouden gaan, zouden mijn gevoelens daarna ook wel anders zijn...

Toen mijn dochter 2,5 jaar was, begonnen bij mij langzaam mijn eierstokken weer te rammelen, maar eigenlijk durfte ik nog steeds niet echt. Ik besloot een holistische verloskundigenpraktijk bij ons in de provincie een email te sturen met mijn angsten en gevoelens. Ik kreeg een heel fijne email terug met de naam van een praktijk dichter bij ons in de buurt. Ook haar stuurde ik een email en de doula die ik laatst gesproken had kreeg ook een email. Met de antwoorden van deze mensen durfte ik het nieuwe avontuur aan!

Ik raakte vrij snel zwanger, maar was middenin de vakantie van de door mij zo gewenste doula uitgerekend. Niet heel erg natuurlijk, ik wilde dit kindje heel graag! Op de echo bleek echter dat het niet goed was, dezelfde (kerst)avond werd ik geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het werd een hele verdrietige kerst, maar ook wel heel dierbaar, omdat de familie opeens nog fijner en belangrijker leek. Ergens voelde ik dat ik gelijk weer zwanger zou zijn en dit was ook zo! Nu was ik een maand na de vakantie van de doula uitgerekend en mijn laatste twijfels waren door het mislopen van de vorige zwangerschap helemaal weg, ik belde gelijk de doula.

Inmiddels ben ik op de helft en heb ik laatst van mijn lieve doula 3 boeken meegekregen om te lezen, hypnobirthing, vrije geboorte en bevallen op eigen kracht. Het is fijn om nu al te lezen en te denken over de komende bevalling. Gerrit (onze werktitel voor deze baby) vindt het ook leuk, want hij is elke keer heel actief als ik zit te lezen. Zijn geboorte moet een prachtige, bijzondere ervaring worden! Van mij en mijn man, verder mogen de doula en de verloskundige er best bij zijn, maar ik hoop dat ze niks hoeven en zullen doen. Ik heb er zin in, maar eerst nog 20 weken genieten van het drukke getrappel in mijn buik!

*wordt vervolgd*

Mayonaise maken

De mayonaise was op en gisteravond had ik zin om patatjes te gaan bakken. Maar patatjes zonder mayo, vind ik ook eigenlijk niks :-). Het was Koninginnedag, dus de meeste winkels waren dicht. Dan maar patatjes zonder mayo... of toch niet. Ik herinnerde me dat je makkelijk (?) zelf mayo kunt maken, dus op zoek naar een recept en aan de slag.

Wij hebben een magic bullet (ons enige tijd geleden laten overhalen om op teleshopping zo'n ding te kopen, maar hij bevalt prima), dus een recept gezocht voor de magic bullet. Ik vond iets met een heel ei, 100 cc olijfolie, een vierde lepel mosterd (maar ik las een hele lepel...) en een lepel limoensap (ik had alleen citroensap). Dus alles in de magic bullet en kloppen maar. Het leek al snel op mayo, maar het smakte... niet zo lekker. Ik dacht dat het misschien kwam door het te veel aan mosterd, dus nog een ei erdoor, nog eens 100 cc olijfolie en weer kloppen. Maar het smaakte nog steeds vreemd, naar olijfolie. Nu had ik alleen goedkope olijfolie, dus miss smaakte de olie gewoon niet lekker. Met nog wat citroensap erbij werd het lekkerder, maar ik was nog niet overtuigd.

Toen vandaag weer eens gekeken en een Nederlands recept gevonden, daar werd azijn gebruikt ipv citroensap. Dus een flinke scheut azijn (die gewone natuurazijn) erdoor geroerd en warempel, het werd lekkerder! Nu is het nog wel wat dun, maar misschien is dat op te lossen met extra kloppen. Ik ga het dus nog eens proberen, met 1 ei, 100 cc (goede) olijfolie, een theelepeltje mosterd (maar volgens mij kan dat ook met meer, dan wordt het alleen wat mosterdachtiger) en een flinke scheut (een ruime eetlepel?) azijn. Wordt vervolgd :-)

PS, iemand nog een lekker recept voor mayonaise om in de magic bullet (of met de mixer) te maken?

Zonnebloemboot-virus

Zaterdag ben ik thuis gekomen van een weekje zonnebloemboot. Voor ik moeder werd, ging ik meerdere keren per jaar, maar dat kan natuurlijk niet meer :-)  maar ik ben het wel blijven doen. De eerste keer als moeder was mijn dochter 7 maand, toen heb ik 4 keer per dag gekolfd en de melk daar ingevroren. Het jaar daarna ben ik niet gegaan, maar toen miste ik het toch wel. Dus een jaar later wel weer meegegaan en dit jaar ook.

Het blijft spannend, de dagen ervoor, dan vraag ik me af of ik er goed aan doe, of dochterlief en ik wel zo lang zonder elkaar kunnen en of ze na die tijd wel nog bij me wil drinken (want dat doet ze nog). Bovendien ben ik nu zwanger en dan is het natuurlijk nog zwaarder... maar aan de andere kant heb ik er ook wel altijd weer zin in. En ik mocht weer mee als groepshoofd, wat ik toch ook altijd wel erg leuk vind!

En dan... maandagochtend, soort van schoolkampkriebel in mijn buik, mijn moeder ophalen (we gingen deze keer samen mee als vrijwilliger) en naar Arnhem. En als ik dan de boot oploop, weet ik weer waarom ik dit graag wilde... want die boot, die doet iets met mij. Net als ik vroeger met het ziekenhuis had (ik wilde als klein meisje al in het ziekenhuis werken), heb ik nu met de boot :-)  kijken wat er veranderd is, of er bekenden mee zijn. Sleutel halen en naar onze hut. Koffer neerzetten, spulletjes in de kast en dan weer naar boven. Kopje koffie of thee in de salon en dan dat moment... afscheid nemen van man en kind. Dat is wel moeilijk hoor, vooral als mijn dochter dan moet huilen en niet weg wil enzo.

Maar daarna begint het, dan komen er meer vrijwilligers, worden taken verdeeld, moet ik (als ik groepshoofd ben) naar het groepshoofdenoverleg en dan begint het echt! Allemaal zo spannend, hoe zijn de mede vrijwilligers, hoe zijn de gasten. En als dan de gasten aan boord komen, dan begint het werk echt! En de gezelligheid natuurlijk! En dan is er geen ruimte meer om thuis te missen. Met gasten praten, met de vrijwilligers groep praten, taken verdelen en voor je het weet is het 6 uur en gaan we naar het diner :-)

De zonnebloemboot... wat is daar nu zo leuk aan? Het is hard werken, van 's ochtends 7 uur (dan worden de vrijwilligers gewekt) tot 12 uur 's avonds ben je druk bezig voor mensen die je eerst nog niet kende. Maar dat vind ik ook de charme, 150 mensen aan boord (helft vrijwilligers en helft gasten), die elkaar nog niet kenden, maar maandag aan het diner lijkt het wel of we elkaar al een beetje kennen. Dinsdagochtend is het nog een beetje aftasten, maar in de loop van de middag leren we elkaar steeds beter kennen en woensdag lijkt het wel of we al weken samen aan boord zijn.

Ook de gesprekken die je hebt daar, zijn zo bijzonder. Sommige makkelijk, luchtig, ineens kan zo'n gesprek serieus worden,diepzinnig en dan wordt het gesprek weer luchtig. Ook kom je tijdens de zorg voor bijzondere momenten te staan. Als je iemand op het toilet hebt geholpen terwijl je over filosofische onderwerpen praat en daarover blijft praten terwijl de gast zijn behoeftes doet. Of als je iemand op het toilet of in bed helpt tijdens of vlak na het galadiner, sta je in je jurk op je hakken... heel bijzonder.

En elke dag op pad met iemand anders, of met een groepje. Stadje bezoeken, terrasje pakken, winkelen. Gast in de rolstoel, vrijwilliger erachter. Dan wordt je creativiteit wel eens op de proef gesteld. Kleine winkeltjes waar de rolstoel amper in past, volle terrasjes waar je de rolstoel tussendoor manouvreert. Maar als het dan lukt en de gast glundert omdat we toch op het terras erbij passen of omdat we toch de winkel helemaal gezien hebben, dan is mijn dag weer goed! Om 's avonds te genieten van de belevenissen van de andere gasten, dingen die ze normaal nooit doen en vandaag heel normaal waren. De vrijwilligers zijn geen begeleiders, maar gewoon medevakantiegangers. Aan boord ben je niet vreemd omdat je een beperking hebt, we zien niet de beperkingen, maar de mogelijkheden. We hebben geen problemen, maar oplossingen.

Het relativeert ook, maar dan maar tot zaterdagmiddag zeg ik altijd. Als ik de verhalen hoor van de gasten, van de moeilijkheden waar ze dagelijks tegenaan lopen, de pijn die ze dagelijks hebben, dan denk ik 'ik moet niet meer zo zeuren'. Maar ach, als je thuis bent, dan zijn je eigen probleempjes weer belangrijk. Iemand aan boord zei eens tegen mij 'mijn problemen maken die van jou niet groter of kleiner'. Dat is natuurlijk ook zo.

Op woensdag of donderdag ontstaan de eerste 'haarscheurtjes', mensen worden moe, gaan thuis missen, in de vrijwilligers groep merk je dit ook. Ik heb altijd ergens een breekpunt. Moet ik even thuis bellen of een vriendin (deze keer door mijn zwangerschap toch wel moe, buikpijn, daar wilde ik niet over klagen, maar het was fijn om dit even met een vriendin te ventileren). En de dag erna is het (voor mij in elk geval) ineens weer over, nieuwe energie en we gaan er weer voor!

En dan is het vrijdag, laatste dag met de gasten van boord, laatste diner. Mensen hebben gedichtjes of willen iets liefs zeggen, mooie en dankbare woorden, zo lief. Vrijwilligers blijven 's avonds langer zitten, want het is toch de laatste avond. Voor mij houd de vakantie vrijdag avond op. Zaterdagochtend moet gewoon iedereen snel gewassen worden, uit bed, kamers leegmaken en iedereen naar huis. Om mijn man en dochter in mijn armen te nemen en heel lang te knuffelen!

Thuis is snel weer normaal, de boot (en de mensen) komen nu en dan nog eens in mijn gedachten. Het was een goede week en het is fijn om thuis te zijn. Dankbare momenten maken mijn leven thuis ook weer waardevoller, maar het belangrijkste is misschien toch, te weten hoe fijn het thuis is!

Zeep maken

Alweer een paar weken geleden heb ik zeep gemaakt. Op de 'cold process' methode, dus dan moet de zeep 6 weken rijpen. Mijn zeep zou nu dus bijna klaar zijn. Heb klein stukje geprobeerd, het schuimt wel, maar het voelt mij nog erg zacht aan, dus misschien moet het langer rijpen.

Recept (voor 400 gram zeep):
240 gram olijfolie
80 gram kokosolie
44 gram NaOH
119 gram getrokken thee

Olijfolie gewoon de goedkoopste van de supermarkt, kokosolie van de biowinkel, maar kost bij de toko iets van 4 euro, NaOH is... gootsteenontstopper (bijv. Kruidvat €1,99 van die korrels), naoh reageert met water, maar kan ook met thee of met melk ofzo. De verhoudingen zijn heel belangrijk! Je kunt op internet zoeken naar schema's om dit uit te rekenen, er is ook een zeepcalculator op internet te downloaden. Een goede weegschaal is ook belangrijk.

Ook belangrijk: NaOH+water=loog, altijd korrels bij het water!!! (Dus niet andersom, dan heb je namelijk eerst te hogemconcentrati naoh)
Loog+olie=zeep, altijd loog bij de olie!!! (Dus niet andersom)

Zodra je de korrels bij het water doet, krijg je een chemische reactie, het gaat bruisen en wordt heet. Pas dus op dat je dit op een veilige manier doet en pas ook op met je aanrecht! Ik heb dit buiten gedaan, dan heb je ook geen last van de dampen en koelt het sneller af. Ik heb ook keukenhandschoenen aangedaan en een veiligheidsbril op.

Dan de olijfolie en de kokosolie samen een beetje opwarmen in een pannetje. Ik deed vervolgens de olie in een glazen schaal (voor een euro bij de kringloop gekocht). De olie en de loog moet beide op ongeveer 50°C komen voor je het kunt mengen (zorg dus voor een vloeistofthermometer). Dan de loog bij de olie gieten en roeren, roeren, roeren. Ik heb eerst een tijd gewoon geroerd, maar uiteindelijk toch de staafmixer gepakt, dit gaan beduidend sneller.

Als je strepen kunt trekken in de zeep (dit heet tracing), kun je bijvoorbeeld geur of kleurstoffen toevoegen. Ik heb 2 of 3 theelepels honing toegevoegd en de geweekte citroengras (van de thee). Daarna nog even gemixt en geroerd en dan kan de zeep in de vormpjes! Ik heb siliconen vormpjes gebruikt, maakt niet uit wat je gebruikt, als je de zeepjes er maar makkelijk uit kunt drukken (dus gebruik iets soepels).

En dan begint het wachten... als de zeepjes hard genoeg zijn (na een paar dagen), kun je ze uit de vormpjes halen en dan dus zo'n 6 weken laten rijpen! Zodra ze klaar zijn, zal ik er nog wat foto's van maken en vertellen hoe de zeep in gebruik is.

9/4 net toch even mijn handen gewassen met klein stukje zeep en het werkt! De zeepjes ruiken naar honing, maar daar gaan je handen niet naar ruiken. Mijn handen ruiken nu naar zeep, licht zoetig en voelen heel zacht! Ik ben benieuwd of de zeep nog harder wordt, want nu voelen ze nog wat zacht, maar al wel bruikbaar :-)

Ik wil ook nog proberen vloeibare handzeep met deze zeep te gaan maken, wordt vervolgd!

Deodorant maken

Mijn beste ontdekking van de afgelopen tijd is zelfgemaakte deodorant. Normaal gebruik ik al weinig deo, omdat ik dat altijd snel vind stinken. Maar nu ben ik zwanger en gebeurde het na een drukke dag nogal eens dat ik mezelf rook. Niet fijn. Toen hoorde ik van iemand die zelf deo maakte. Dat dus geprobeerd!

Het recept: kokosolie iets opwarmen (is boven de 25°C vloeibaar), baksoda (ook wel bekend als zuiveringszout) erdoor roeren en dan eventueel een beetje geurolie erbij. Dan weer laten afkoelen, dan krijg je (onder de 25°C dus) een blokje vet wat je zo onder je oksels door kunt halen.

Ik was nog wat sceptisch, maar het werkt echt! 's Avonds aan mijn kleding zitten snuffelen en manlief onder mijn oksels laten ruiken, maar zelfs na een drukke (zweet) dag, geen vieze geurtjes! Alleen een vage zeepgeur, maar dat stinkt niet. Dus goedgekeurd! Schijnt dat je hiermee ook geen gele vlekken meer in de kleding krijgt! Zowel kokosolie als ook baksoda is heel antibacterieel en ook nog eens heel goed en verzorgend voor je huid. Geen irritatie hier.

Waar te kopen? Kokosolie had ik bij de biowinkel gekocht (500 gr voor €6,75) toen ik zeep ging maken. Baksoda heb ik bij de gezondheidswinkel gekocht, maar ik kwam er vandaag achter dat ik daar de hoofdprijs voor betaald heb... ik heb €11,25 betaald voor 1000 gram (bij de drogist verkopen ze het zelfs voor €3,50 voor 125 gram!), maar vandaag was ik bij de Chinese toko, daar hadden ze bijna 500 gram voor... €1,49! Volgende keer even langs de toko dus! (Met baksoda kun je echt heel veel, koken, lichaamsverzorging, schoonmaken, dus het kan snel gaan met een kilo). Bij de toko hadden ze trouwens ook kokosolie 500 gram voor €3, nog wat.

Dus aanschafkosten zo'n 5 euro, waar je vervolgens heel veel deo mee kan maken (of je gebruikt de kokosolie en de baksoda voor alle andere dingen, daar zal ik later nog eens over schrijven)