Misschien is het wat vroeg om aan bevallen te denken, ik ben nog maar 20 weken zwanger, maar eigenlijk begon ik met de voorbereiding al ver voor mijn zwangerschap. Na de bevalling en kraamperiode van mijn dochter, durfte ik eigenlijk niet meer zwanger te worden. Ik had een snelle bevalling, maar het leek niet mijn bevalling, maar die van mijn verloskundige en de kraamtijd (en nog lange tijd erna) werden vooral bepaald door gevoelens van depressiviteit en onzekerheid. Toen dochter 2 jaar werd, had ik eindelijk het gevoel dat ik mezelf, zowel lichamelijk als ook geestelijk, weer terug had en wist ik zeker dat er geen tweede zou komen.
Maar goed, manlief had wel het verlangen naar een tweede en dus ging ik op zoek. Toen ik voor mijn functie bij de VBN op een baby-beursje stond, ontmoete ik een doula. Ik sprak met haar over mijn gevoelens rond mijn bevalling en kraamperiode met mijn dochter en zij zei dat het ook heel anders kon. Ook biechte ik op dat ik best een tweede wilde, maar dan ook als een soort herkansing. Ik vond dit maar raar, maar deze doula vond dit helemaal niet raar. Na dit gesprek ben ik gaan nadenken, misschien, als zwangerschap en bevalling anders zouden gaan, zouden mijn gevoelens daarna ook wel anders zijn...
Toen mijn dochter 2,5 jaar was, begonnen bij mij langzaam mijn eierstokken weer te rammelen, maar eigenlijk durfte ik nog steeds niet echt. Ik besloot een holistische verloskundigenpraktijk bij ons in de provincie een email te sturen met mijn angsten en gevoelens. Ik kreeg een heel fijne email terug met de naam van een praktijk dichter bij ons in de buurt. Ook haar stuurde ik een email en de doula die ik laatst gesproken had kreeg ook een email. Met de antwoorden van deze mensen durfte ik het nieuwe avontuur aan!
Ik raakte vrij snel zwanger, maar was middenin de vakantie van de door mij zo gewenste doula uitgerekend. Niet heel erg natuurlijk, ik wilde dit kindje heel graag! Op de echo bleek echter dat het niet goed was, dezelfde (kerst)avond werd ik geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Het werd een hele verdrietige kerst, maar ook wel heel dierbaar, omdat de familie opeens nog fijner en belangrijker leek. Ergens voelde ik dat ik gelijk weer zwanger zou zijn en dit was ook zo! Nu was ik een maand na de vakantie van de doula uitgerekend en mijn laatste twijfels waren door het mislopen van de vorige zwangerschap helemaal weg, ik belde gelijk de doula.
Inmiddels ben ik op de helft en heb ik laatst van mijn lieve doula 3 boeken meegekregen om te lezen, hypnobirthing, vrije geboorte en bevallen op eigen kracht. Het is fijn om nu al te lezen en te denken over de komende bevalling. Gerrit (onze werktitel voor deze baby) vindt het ook leuk, want hij is elke keer heel actief als ik zit te lezen. Zijn geboorte moet een prachtige, bijzondere ervaring worden! Van mij en mijn man, verder mogen de doula en de verloskundige er best bij zijn, maar ik hoop dat ze niks hoeven en zullen doen. Ik heb er zin in, maar eerst nog 20 weken genieten van het drukke getrappel in mijn buik!
*wordt vervolgd*
